Michał, ponoć jutro Mateusza odwiedza Amb Mosbacher. Będzie chciała wywierać presję ws Defense Cooperation Agreement, na wynegocjowanie którego daje deadline 31 lipca. Proszę o dyskrecję, ale żądania Pentagonu wychodzą poza ustalenia Joint Political Statement podpisanego przez obydwu Prezydentów w czerwcu zeszłego roku. Wbrew ustaleniom, Amerykanie chcą naszego wsparcia logistycznego i infrastrukturalnego bez zobowiązań odnośnie charakteru i przewidywanego miejsca obecności. W ten sposób Polska może zamienić się w darmową stację benzynową i obszar treningowy dla Amerykanów, bez jakichkolwiek zobowiązań z ich strony, za to za dużymi kosztami finansowymi i wizerunkowymi dla nas. Jest to dla nas niekorzystne gdyż niweluje zachętę dla trwałej nieobecności i powoduje nieprzewidywalność kosztów. Również zakres oczekiwanego wsparcia wychodzi poza zeszłoroczne uzgodnienia i standardy w Europie. Mimo opóźnionego startu, w tych negocjacjach poszliśmy na wiele koniecznych ustępstw, w tym w bardzo ważnych sprawach jak kwestia jurysdykcji, ale oni wciąż przedstawiają nowe „Red Lines”. Te oczekiwania, tak jak napisałem podważają to co w zeszłym roku wynegocjowaliśmy. Rozmawiałem o tym z Mosbacher, ona ma tego świadomość. Twierdzi, że Biały Dom również. Sugeruje również, że nie przyjęcie jej żądań będzie oznaczało odejście od porozumienia o zwiększeniu obecności oraz zaprzepaszczenie szans na nowe jednostki (dowództwo V Korpusu, jednostki z Niemiec)  Nie wiem czy jest to kolejna jej taktyczna zagrywka tego typu (było kilka bluffów z jej strony w ostatnim czasie, które się nie sprawdziły), czy też autentycznie chcą nas tak wyżąć jak cytrynę. Nawet jeśli to linia Białego Domu to przestrzegałbym przed jej przyjęciem. Warto deklarować naszą dobrą wolę i elastyczność ale nie powinnismy godzić się na takie ustępstwa jeśli oni chcą łamać ustalenia podpisane przez Prezydentów. W jakim stopniu będziemy mogli na nich liczyć w sytuacji kryzysowej jeśli chcą łamać własne ustalenia już teraz?