Potencjał Sił

            Dla potrzeb projektu przyjęto pełną realizację planów modernizacyjnych zarówno Sił Zbrojnych RP jak i Rosji. W konflikcie nie uwzględniono wojsk Białorusi. Każdej jednostce nadano wartość potencjałów uderzeniowych oraz obronnych oraz dane dotyczące zdolności przemieszczania się. Poniżej przedstawiono opis związków taktycznych obu potencjałów oraz kluczowe nowe uzbrojenie. Tabele zawierające szczegółowe dane użyte w grze zamieszczone zostały w załączniku do raportu

Wojska niebieskie

Przyjęto, że w roku 2031, Wojska Lądowe, dysponować będą czterema dywizjami ogólnowojskowymi. Na zachód od Wisły stacjonują siły 11. Dywizji Kawalerii Pancernej oraz 12. Dywizji Zmechanizowanej. Na wschód od niej stacjonują 16. i 18. Dywizja Zmechanizowana. Każda z nich posiada organiczne pułki przeciwlotnicze oraz pułki artylerii wyposażone w zmodernizowane wyrzutnie niekierowanych rakiet 122mm Langusta o zasięgu 42 km. Ponadto wszystkie pułki artylerii doposażone zostały w dywizjony artylerii rakietowej Homar. Bojowe wozy piechoty zostały wymienione na nowy BWP Borsuk. Kołowe transportery opancerzone posiadają nowe wieże ZSSW wyposażone w przeciwpancerne pociski kierowane Spike LR II (Long Range) o zasięgu do 5,5 km w ilości po dwa pociski na jeden wóz. Ponadto Siły Zbrojne dysponują 25. Brygadą Kawalerii Powietrznej, 6. Brygadą Powietrznodesantową oraz 1. Brygadą Lotnictwa Wojsk Lądowych, wyposażoną w dwa dywizjony śmigłowców uderzeniowych AH-64E Apache (po 16 szt. każdy) z radarem Longbow. Ponadto śmigłowce te wyposażone zostały w przeciwpancerne pociski kierowane Spike ER2 (Extended Range II) o zasięgu do 16 km. Ponadto Wojska Lądowe w ramach Walki Elektronicznej (WE) dysponują dwunastoma stacjami zakłóceń aktywnych – ECM (electronic countermeasure) w paśmie od 0,5 do 18 GHz oraz dwunastoma stacjami obrony elektronicznej EPM (Electronic Protective Measures).

W obszarze Sił Powietrznych Polska dysponuje 32 samolotami JSF F-35, stacjonującymi w bazach w Świdwinie oraz Wrocławiu. Ponadto posiada łącznie (po modernizacji obecnych i zakupie kolejnych dwóch eskadr) 96 szt. samolotów F-16 Block 70/72 Jastrząb  w bazach w Krzesinach i Łasku. Jednocześnie platformy MIG-29 oraz Su-22 zostały wycofane ze służby. Na potrzeby szkolenia Siły Powietrzne posiadają 16 samolotów szkoleniowych M-346 Bielik, których nie zaopatrzono w zdolności bojowe.

W ramach obrony przeciwlotniczej oraz przeciwrakietowej przyjęto że Polska posiada rozwinięty warstwowy system obrony średniego zasięgu Patriot Wisła oparty na 8 podzielnych (dwie sekcje operacyjne) bateriach oraz rozwinięty system Narew, oparty o system rakietowy CAMM ER (Common Anti-Air Modular Missile Extended Range) o zasięgu do 50 km oraz spójny system dowodzenia obroną powietrzną IBCS. Ponadto wojska operacyjne dysponują 80 zestawami systemu obrony powietrznej bardzo krótkiego zasięgu (very short range air defence – VSHORAD) Poprad, a brygady obrony terytorialnej dysponują ręcznymi zestawami obrony przeciwlotniczej (Man-portable air-defence system – MANPADS) GROM w nasyceniu cztery zestawy na każdą kompanię.

Marynarka Wojenna dysponuje jedna fregatą przeciwlotniczą w ramach programu Miecznik, wyposażoną w 48 pocisków przeciwlotniczych/przeciwrakietowych klasy SM-2 każda oraz posiadającą na swoim pokładzie śmigłowiec ZOP, jedną korwetą (ORP Kaszub), trzema okrętami rakietowymi (ORP Orkan, Piorun i Grom) oraz dwoma niszczycielami min. (ORP Kormoran i ORP Czajka). W zakresie okrętów podwodnych MW dysponuje trzema okrętami podwodnymi  Scorpene   wyposażonymi   w   16   pocisków manewrujących typu NCM z efektywnym zasięgiem 1000 km. Tworzy to łącznie potencjał 48 pocisków manewrujących, możliwych do użycia bez konieczności uzupełniania zapasów. oraz czterema nadbrzeżnymi dywizjonami rakietowymi. Fregaty ORP Pułaski i ORP Kościuszko oraz okręt podwodny ORP Orzeł zostały wycofane ze służby.

Wojska Obrony Terytorialnej posiadają w pełni rozwinięte siedemnaście brygad, posiadających strukturę trzybatalionową. Każdy batalion składa się z trzech kompanii piechoty oraz kompanii wsparcia. Kompania wsparcia posiada trzy plutony lekkich i wysoko mobilnych moździerzy 120mm Spear z możliwością naprowadzania laserowego. Łącznie 9 baterii moździerzy Spear w każdej kompanii wsparcia. Ponadto każda drużyna WOT doposażona została (poza etatowym wyposażeniem w granatniki przeciwparnce) w jeden zestaw przeciwpancernych pocisków kierowanych Javelin o zasięgu 2,5 km.

W ramach rozpoznania, poza pułkami rozpoznawczymi, Siły Zbrojne RP dysponują rozwiniętym warstwowym i zintegrowanym rozpoznaniem obrazowym oraz elektronicznym. Rozpoznanie obrazowe rozwinięte zostało na różnych szczeblach dowodzenia, poczynając od systemu Wizjer – na szczeblu batalionu, poprzez system Orlik – na szczeblu brygady, do szczebla dywizyjnego opartego o system Gryf (łącznie 12 zestawów). System Gryf Whatchkeeper, poza zdolnością do rozpoznania posiada także zdolności do przenoszenia środków bojowych. Na poziomie Sił Zbrojnych system rozpoznania obrazowego dysponuje zestawem średniego zasięgu (Medium Altitude Long Endurance – MALE) Zefir Hermes 900, zdolnym do operowania na odległości do 1000 km i przenoszenia środków bojowych z bombami i pociskami przeciwpancernymi. Łącznie Wojsko Polskie dysponuje 8 zestawami Zefir. Ponadto system rozpoznania obrazowego oparty został na szczeblu operacyjnym na satelicie wysokiej rozdzielczości (High Resolution) zdolnym do penetrowania przestrzeni Białorusi i Kaliningradu, z możliwością rewizyty dowolnego miejsca w czasie sześciu godzin. Rozmieszczenie jednostek szczegółowo przestawione zostało na rysunku nr 1.

Rysunek nr 1. Rozmieszczenie jednostek niebieskich w MSD. Mapa – źródło GoogleMaps.

Wojska czerwone:

W określaniu jego potencjału posiłkowano się planami modernizacyjnymi oraz Projekcji sił w Zachodnim Okręgu Wojskowym. Za podstawowe zgrupowanie operacyjne przyjęto armię o strukturze dywizyjno-brygadowej. Według ekspertów rozwinięta do etatu czasu „W” dywizja ogólnowojskowa SZ FR składa się co do zasady z 4 pułków ogólnowojskowych (plus jednostki wsparcia i zabezpieczenia). Liczba i liczebność pododdziałów ogólnowojskowych w pułku jest analogiczna jak w brygadzie ogólnowojskowej. Pułk posiada natomiast mniejsze od brygady możliwości w zakresie wsparcia i zabezpieczenia działań, które rekompensowane są na szczeblu dywizji. Co za tym idzie, pułk i brygada dysponują taką samą siłą ognia, przy czym brygada ma większą samodzielność operacyjną. Przyjęto, że w strukturze rosyjskich Wojsk Lądowych nie ma związków taktycznych zmotoryzowanych (ich wyszczególnianie jest najczęściej rezultatem nieprecyzyjnej interpretacji rosyjskich źródeł), a pododdziały o takim charakterze (na kołowych transporterach opancerzonych) nie stanowią podstawowego komponentu ogólnowojskowych związków taktycznych (z wyjątkiem brygad piechoty morskiej). Aktualnie w czasie „P” w strukturze typowej armii jest 9 jednostek ogólnowojskowych szczebla brygady/pułku i należy przyjąć, że w czasie „W” będą to jednostki pierwszego rzutu zgrupowania armijnego. Kolejne 5 jednostek tego szczebla rozwiniętych na czas „W” należy traktować jako drugi rzut zgrupowania. Łącznie zgrupowanie armijne w czasie „W” powinno być zdolne do wystawienia minimum 42 batalionowych grup taktycznych. Na tej podstawie określono następującą strukturę czerwonych:

Przeciwnik dysponuje siłami zgrupowanymi na dwóch głównych kierunkach. W Obwodzie Kaliningradzkim posiada 11. Korpus składający się z 18. Dywizji Zmechanizowanej, 76. Dywizji Powietrznodesantowej, 336 Brygady Piechoty Morskiej, 25. Brygady Rakietowej Obrony Wybrzeża oraz 44. Dywizji Obrony Powietrznej. Na kierunku Białoruskim, przeciwnik skoncentrował dwie armie. Pierwszą z nich jest 1. Gwardia Pancerna, posiadająca 2. Dywizję Zmechanizowaną. 4. Dywizję Pancerną, 15. i 27. Brygadę Zmechanizowaną, 6. Brygadę Pancerną i 288. Brygadę Artylerii. Ponadto w odwodzie posiadała 30. i 138. Brygadę Zmechanizowaną. Drugą grupę armijną stanowią siły 20. Armii, składające się z 3. i 144. Dywizji Zmechanizowanej, 38. Brygady Zmechanizowanej, 1. Brygady Pancernej oraz 385. Brygady Artylerii.

Dodatkowo zgrupowania armijne posiadają; brygadę rakietową obrony powietrznej (obrona przeciwlotnicza wojsk), brygadę rozpoznawczą, brygadę dowodzenia, brygadę logistyczną, pułk inżynieryjno-saperski, pułk ABC oraz pułk transportowy (jednostki nowo formowane, wyposażone w platformy kołowe do przewozu ciężkiego uzbrojenia gąsienicowego). Ponadto na głównym kierunku uderzenia w skład armii zostaną włączone jednostki będące w czasie „P” w bezpośrednim podporządkowaniu dowódcy okręgu wojskowego, którymi oprócz dywizji powietrzno-desantowej/desantowo-szturmowej i brygady artylerii rakietowej są: brygada SpecNaz, brygada lotnictwa wojsk lądowych, brygada WRE, pułk inżynieryjno-maskujący, zapewniający maskowanie operacyjne.

W zakresie przestrzeni powietrznej wszystkie systemy rakietowe 9K79 Toczka zostały wymienione na 9K720 Iskander. Wszystkie samoloty MIG-29 zostały zastąpione przez Su-30SM oraz Su-35S. Jedocześnie Rosja porzuciła plany zakupu samolotu MIG-35.

Ciąg dalszy nastąpi…